70 lat Piasta Gliwice - Lucjan Brychczy

4 marca 1951 r. Zrzeszenie Sportowe „Stal” przeprowadziło na terenie Śląska całkowitą reorganizację przemianowując Kluby na Koła i odbierając im osobowość prawną.

Pierwszym przewodniczącym gliwickiego koła został Stanisław Zięba. Będzie pełnił ta funkcję do 1952 r., kiedy to zastąpi go Henryk Lorenc. „Stal” na Śląsku posiadała osiem  oddziałów. Postanowiono odgórnie przyznać każdej jednostce po jednej sekcji wyczynowej. Gliwicom przypadła sekcja lekkoatletyczna. Już w styczniu 1952 Stal przejęła po „Piaście” piłkę nożną, bokserów, hokeistów na trawie, tenisistów ziemnych i stołowych. Finansowo wciąż dawnego Piasta wspierał GZUT. Pozostali zawodnicy, działacze i trenerzy rozpierzchli się po dziesiątkach kół, z których większość szybko zniknęło z mapy sportowej miasta.
 
Po raz pierwszy w III lidze
Henryk Lorenc na stanowisku przewodniczącego przetrwał rok. W 1953 r. nowym sternikiem koła został były bramkarz Piasta – Mieczysław Środziński. Po kolejnej reorganizacji rozgrywek piłkarze zakwalifikowali się do nowo utworzonej katowickiej ligi wojewódzkiej, która po śmierci Józefa Stalina zmieniła nazwę na stalinogrodzką (stolica naszego województwa przez trzy lata nosiła nazwę Stalinogród). Zwycięzcy dwóch lig wojewódzkich (katowickiej i krakowskiej) oraz sześciu lig międzywojewódzkich (warszawskiej, gdańskiej, poznańskiej, wrocławskiej, rzeszowskiej i łódzkiej) mieli walczyć o trzy miejsca w II lidze. Do III ligi katowickiej zakwalifikowano 14 drużyn z województwa katowickiego (bez Częstochowy), w tym „Stal” GZUT Gliwice (Piast). 1 marca 1953 r. w debiucie w III lidze, podopieczni Edwarda Metzgera w meczu wyjazdowym dość gładko ulegli Górnikom z Radzionkowa 0:3 (0:1). Pierwsze zwycięstwo miało miejsce 15 marca w pojedynku przeciwko Stali Rybnik, jednak zespół z Rybnika po 23 kolejkach wycofał się z rozgrywek i wynik ten potem anulowano. Ostatecznie sezon gliwiczanie zakończyli na 4 miejscu z dorobkiem 26 pkt. i stosunkiem goli 49:55. W pierwszym roku gry w III lidze pojawiła się grupa zawodników, którzy potem przez lata będą stanowić trzon zespołu Piasta (Ryszard Majka rozegrał w III lidze ponad 60 spotkań, a po awansie do II ligi dorzuci jeszcze 168 występów). Jerzy Cich zostanie wybitnym trenerem i wychowa wielu znakomitych zawodników.
W meczach o mistrzostwo III ligi wystąpili: Mieczysław Wieczorkowski (25), Franciszek Stein (1). Jerzy Kacy (26), Teodor Kowacz (26), Henryk Laska (25), Jerzy Cich (12), Hubert Świerkot (20), Paweł Cyroń (25), Edward Muzyczka (2), Bernard Kiełbasa (26), Joachim Kopicera (26), Włodzimierz Dziukiewicz (16), Emil Kowiński (4), Rydalski (4), Szega (1) Wolowski (16), Alojzy Czypionka (5), Ryszard Majka (26).

Z Brychczym w składzie
Po zakończeniu sezonu do drużyny przybyło kilku nowych zawodników, którzy mieli wzmocnić zespół. W barwach Stali (Piasta) pojawili się Robert God, Hubert Świerkot, Kazimierz Standio i najsłynniejszy z nich wszystkich Lucjan Brychczy. Ten niewielkiego wzrostu napastnik do „Stali” trafił z Motoru Łabędy. Już jako nastolatek grywał w reprezentacji Śląska zdobywając w niej bramki. W 1953 r. trafił do kadry narodowej, która 20 września pod firmą Warszawy zagrała przeciwko Tiranie (w rzeczywistości reprezentacji Albanii). Po raz pierwszy w reprezentacji „B” Brychczy wystąpił w Pardubicach 14.05.1954 przeciwko Czechosłowacji „B”. Marzyła mu się gra w Ruchu Chorzów, potem w Zagłębiu Sosnowiec. Wątpliwości jednak rozwiała Armia i w 1954 r. dostał powołanie do Legii Warszawa. Po zakończeniu służby wojskowej Brychczy chciał wrócić na Śląsk, do Piasta, który z radością informował, że Brychczy „już podpisał zgłoszenie” lub do Górnika Zabrze. Podobno w jego sprawie interweniował nawet sam Edward Gierek, ale wojsko okazało się silniejsze i Brychczy na resztę swojego życia związał się z Warszawą. W 1959 r. zagrał przeciwko reprezentacji Hiszpanii. Mimo że po murawie biegały takie sławy futbolu jak: di Stefano, Suareza czy Gento to właśnie Brychczy był autorem najładniejszej bramki, gdy piętą pokonał bramkarza Ramalletsa. Chciał go Real Madryt, SC Charleroi z Belgii, były propozycje z USA oraz Australii. Był jednak oficerem WP i wyjazd nie wchodził w rachubę. Z boiskiem pożegnał się mając 38 lat, do dziś pracuje jako trener w Legii Warszawa.

Kadra:
Bramkarze: Mieczysław Wieczorkowski i Mieczysław Gołębiowski
Obrońcy: Henryk Laska, Jerzy Kacy, Jerzy Kukurba i Edward Nalewajko
Pomocnicy: Anatol Muszala, Hubert Świerkot i Franciszek Rzytki
Napastnicy: Stanisław Siwczyk, Lucjan Brychczy, Robert God, Ryszard Majka, Joachim Kopicera, Paweł Cyroń i Jerzy Cich.